سنتز کامپوزیت و نانوکامپوزیت پلی آنیلین با استفاده از hpc, dhsna, pva و تأثیر tio2 روی خواص پلیمر از قبیل مورفولوژی، پایداری حرارتی و استفاده از آن جهت جداسازی آهن

هدف این تحقیق تهیه نانوکامپوزیت پلی آنیلین در محیط آبی و آبی/غیرآبی بوسیله پلیمریزاسیون آنیلین با استفاده از آمونیوم پروکسی دی سولفات به عنوان اکسیدانت و در حضور پایدار کننده های مختلف نظیر هیدروکسی پروپیل سلولز، پلی وینیل الکل و دودسیل هیدروژن سولفونات سدیم همچنین اکسید فلزی tio2 و جداسازی یون های آهن از آب است. به منظور بررسی رفتار و خواص متفاوت این نمونه ها از آزمونهای میکروسکوپ الکترونی(sem) ، طیف سنجی مادون قرمز(ftir)، تحلیل وزن سنجی حرارتی (tga)، پراش اشعه ایکس (xrd) و کالیمتری پوشش تفاضلی (dsc) استفاده گردید. میزان یون های آهن توسط دستگاه جذب اتمی آنالیز گردیده است. نتایج نشان می دهد که شکل شناختی، اندازه ذرات و یکنواختی محصول به نوع پایدار کننده بستگی دارد. ساختمان محصولات با استفاده از طیف ftir بررسی شده است. نتایج نشان می-دهد شدت پیک¬ها به نوع پایدار کننده¬ها بستگی دارد.ماهیت کریستالی نانو کامپوزیت ها از روی آنالیز xrd تائید می شود.